दान..

                         दान....

आज माथ्यावर  कोसळणार पाणी आणी
त्या रात्रीच्या पाण्यात प्रचंड साम्यता होती
ओंजळीत पड़णाऱ्या त्या थेंबाचा स्पर्श
त्या चिमुकल्या हातांना झालेल्या स्पर्श्या इतकच उबदार वाटत होत
म्हणूनच कदाचीत गंगेशी माझ नात येवढ गाढ़ झाल
आजही ह्या लाटा तश्याच आधार देतात मला
त्या मातेला ही कल्पना नसेल कदाचीत
की गंगाच माझी पहिली आई आहे ते


आज तीची ती शेवटची ओळखही नसल्याने
आज मला धन्य वाटत आहे
मला कदाचीत दूसरा जन्म मिळाला आहे
सारे श्रेय माधवास् देऊ की माझ्या कर्मास
मग त्याच ते कपट असो वा नियती
माधवास दान देऊन मी तर माझ कतर्व्यच केल
मग थोडा तेजस्वी पना कमी झाला म्हणून काय झाल...
ते तर धनुर्विदयेेन केंव्हाचा मला तेजोमय केल आहे
अगदी त्या परशुरामानी घेतलेल्या त्या परिक्षे पासून...
पार्थास नक्कीच याची प्रचीती आली असेल

आज जिंकणही पराभवच असेल पण
माझ्या मित्रास अंतर मी नाहीच देऊ शकत
मग भले आभाळ का समोर उभा ठाकेना
भलेही द्रौपदीने केलेला अपमान मी गिळु शकेन् पण
पार्थास् मी धड़ा शिकवीणारच आणि मित्रास साथ अखंड देईन अगदी शेवटच्या श्वासापर्यंत...
मातेच्या वचनाने माझे पाचही बंधू सूटले तरीही...
धर्म अधर्म या गोष्टीच भान आणि भय दोन्हीही नाही राहील आता
बंद डोळ्यांनी वार करेंन पण करेन

कुणास दान हवे आहे का? कुणास दान हवे आहे का?  या माझ्या शब्दांसोबत 'होय' असा आवाज आला...
मागे बघतो तर कुनीच नव्हतं..
कदाचीत माझच् मनाची आवाज असेल..
स्वातंत्र्याच् दान मागत असावा तो..
मनताच हसून परत निघालो..
वसु वाट असल म्हणून...
आज तिची खुपच आठवण येत आहे..
तिला भेटून परत जायचहि आहे...

कुणास दान हवे आहे का?
कुणास दान हवे आहे का?

विपुल आरवाड़े
28|06|2015