तो एक ठिपका….

                    तो एक ठिपका….

प्रचंड आदर्शवादी आणी दिशाहीन असे 
हजारो भुंगे कानाजवळ नेहमी ओरडत असताना देखील… 
आणी अगदी लहानपणीच  सुरपेटीतल्या  
सा ची ओळख झाली असताना देखील… 
कर्णबधीर असल्याच भाव चेहऱ्यावर जपणारा… 

अथांग निळ्याश्यार सागर किनाऱ्यावरील 
वाहत आलेल्या मृत अन ओबढधोबड शिंपल्याला पाहून   
त्या जादुयी शिल्पकाराच्या कलेची जाण असताना…. 
त्याच शिंपल्यावर  ठेच मारून,
हळुवार हसत किनाऱ्यावरून चालणारा…. 

भर दिवससुद्धा त्याच्या डोळ्यासमोर 
सतत त्याच्या स्वप्नांच्या शिदोरीतील
एक तरी स्वप्न मदतीचा  हात देत असताना 
दररोज त्याच स्वप्नांना ताळी  देत 
दुनियादारीच्या बेगडी जगात स्वतःला हरवून घेणारा… 

मन लाखो शब्दांनी भरलेलं असताना देखील 
अबोल राहण्याची शिक्षा मिळाल्यासारख 
सतत निखारयावरून  चालव लागत असताना
जगण्यावर आणी त्या अबोल 
दगडावर प्रचंड श्रद्धा ठेवणारा … 

आशावादी  आणी निर्जीव बाहुल्याच्या  आकाशगंगेतील 
असा तो एक ठिपका….
तो एक ठिपका….


विपुल आरवाडे
२८.०३.२०१४