लाल पिवळा मासा आणि मी….
ऑफिसमध्ये कॉफीचा गरम गरम घोट घेता घेता,अचानक शोभेसाठी ठेवलेल्या मासेच्या काचपेटीवर लक्ष्य गेलं . सारखं सारखं काचेला धडक देऊन देऊन परत मागे फिरत होती ती रंगीबेरंगी मासे. मला नाही माहीत त्या मोहक मास्यांना त्यांच्या त्या काळ्यापाण्याची कल्पना आहे कि नाही ते आणि त्यांना एवढी बुद्धी आहे कि नाही…कुणास ठाऊक? कदाचित त्याचं ते सुंदर आणी मोहक रुपच त्यांच्या कारावासासाठी कारणीभूत असावं कि माणसाचं स्वतःच्या करमनुकीसाठी केललं विकृत आणि अनैसर्गिक कृती. अस सारख वाटत होत कि त्यातला एक मासा… लाल पिवळ्या रंगाचा मासा… माझ्याकडे पाहून मिश्किल हसत आहे . कदाचित त्यालाही माझ्याकडे पाहून असाच काहीतरी वाटत असावं . या विचाराने कॉफीच्या नव्या घोटाचा चटकाच बसला. आणि उगाचच त्या मास्याची आणि स्वताच्या बेगडी जीवनाची तुलना करण्यात गुंग झालो.
नुसता स्वतंत्र असण आणि स्वतंत्र जगण यात प्रचंड फरक आहे. पारंपारिक नियमांच्या आणि पोपटपंची सोंग घेऊन जगण्यात आणि मासांच्या त्या काचपेटीत थोडासाही फरक जाणवेनासा झाला. आणि मी पारतंत्र्यात असण्याची जणू मला खात्रीच पटली. हृदयाचे ठोके वाढू लागले आणि तो मासा आणखीनच जोरात हसू लागल्याचा भास होऊ लागला. मला आता त्याचा प्रचंड राग येऊ लागला होता कि मीही त्याच्यासारखाच समाज्याच्या नियमांच्या पिंजरयात बंद आहे याचा राग येत होता हे कळत नव्हते मला.
सोन्गाची कितीतरी रूप घेऊन मिरवीत आहे मी पण स्वताला बहुरूप्या म्हणण्याची वेळ यावी या सगळ्या गोष्टीचा मनाला थांगपत्ता काही लागेना.समाज्याच्या प्रत्येक दारात आणि खिडकीत नवीन नियम आणि खिडकीतून नवीन रूप घेऊन येणारा मी . या सगळ्या सोन्गामध्ये माझा काही पत्ताच लागत नव्हता.अखेर मी आणी त्या लाल पिवळ्या मास्यामध्ये काडीचाही फरक नाहिये याची जणू खात्रीच पटू लागली.कॉफितर केंव्हाच थंड झाली होती आणी त्यासोबत माझी बुद्धीही थंड पडली होती. परत मी कसा त्या मास्यासारखा नाहीये याचा विचार करत त्या हजारो सोन्गामध्ये नेमक माझ रूप कोणत हे शोधण्यात मी गुंग झालो. अचानक मित्राच्या हाकेने माझ्या विचारांची तंद्री भंगली आणि मी तिथून निघालो पण अजूनही येत जाता तो लाल पिवळा मासा माझ्याकडे बघून का हसतो याचा उलघडा मात्र झाला नाही….आणि स्वताच्या शोधाचा अंत ही लागत नाहीये हेच खर….
विपुल आरवाडे
१९.१२.२०१३
ऑफिसमध्ये कॉफीचा गरम गरम घोट घेता घेता,अचानक शोभेसाठी ठेवलेल्या मासेच्या काचपेटीवर लक्ष्य गेलं . सारखं सारखं काचेला धडक देऊन देऊन परत मागे फिरत होती ती रंगीबेरंगी मासे. मला नाही माहीत त्या मोहक मास्यांना त्यांच्या त्या काळ्यापाण्याची कल्पना आहे कि नाही ते आणि त्यांना एवढी बुद्धी आहे कि नाही…कुणास ठाऊक? कदाचित त्याचं ते सुंदर आणी मोहक रुपच त्यांच्या कारावासासाठी कारणीभूत असावं कि माणसाचं स्वतःच्या करमनुकीसाठी केललं विकृत आणि अनैसर्गिक कृती. अस सारख वाटत होत कि त्यातला एक मासा… लाल पिवळ्या रंगाचा मासा… माझ्याकडे पाहून मिश्किल हसत आहे . कदाचित त्यालाही माझ्याकडे पाहून असाच काहीतरी वाटत असावं . या विचाराने कॉफीच्या नव्या घोटाचा चटकाच बसला. आणि उगाचच त्या मास्याची आणि स्वताच्या बेगडी जीवनाची तुलना करण्यात गुंग झालो.
नुसता स्वतंत्र असण आणि स्वतंत्र जगण यात प्रचंड फरक आहे. पारंपारिक नियमांच्या आणि पोपटपंची सोंग घेऊन जगण्यात आणि मासांच्या त्या काचपेटीत थोडासाही फरक जाणवेनासा झाला. आणि मी पारतंत्र्यात असण्याची जणू मला खात्रीच पटली. हृदयाचे ठोके वाढू लागले आणि तो मासा आणखीनच जोरात हसू लागल्याचा भास होऊ लागला. मला आता त्याचा प्रचंड राग येऊ लागला होता कि मीही त्याच्यासारखाच समाज्याच्या नियमांच्या पिंजरयात बंद आहे याचा राग येत होता हे कळत नव्हते मला.
सोन्गाची कितीतरी रूप घेऊन मिरवीत आहे मी पण स्वताला बहुरूप्या म्हणण्याची वेळ यावी या सगळ्या गोष्टीचा मनाला थांगपत्ता काही लागेना.समाज्याच्या प्रत्येक दारात आणि खिडकीत नवीन नियम आणि खिडकीतून नवीन रूप घेऊन येणारा मी . या सगळ्या सोन्गामध्ये माझा काही पत्ताच लागत नव्हता.अखेर मी आणी त्या लाल पिवळ्या मास्यामध्ये काडीचाही फरक नाहिये याची जणू खात्रीच पटू लागली.कॉफितर केंव्हाच थंड झाली होती आणी त्यासोबत माझी बुद्धीही थंड पडली होती. परत मी कसा त्या मास्यासारखा नाहीये याचा विचार करत त्या हजारो सोन्गामध्ये नेमक माझ रूप कोणत हे शोधण्यात मी गुंग झालो. अचानक मित्राच्या हाकेने माझ्या विचारांची तंद्री भंगली आणि मी तिथून निघालो पण अजूनही येत जाता तो लाल पिवळा मासा माझ्याकडे बघून का हसतो याचा उलघडा मात्र झाला नाही….आणि स्वताच्या शोधाचा अंत ही लागत नाहीये हेच खर….
विपुल आरवाडे
१९.१२.२०१३
