पाऊलखुणा...

                       पाऊलखुणा

अजाण पाऊलखुणांच्या मागे चालता चालता
त्या अथांग सागराशी...हसत हसत
काय माहीत...काहीतरी बोलत होता तो
गूढ सागरासारख्या निळ्याशार डोळ्यांचा
स्वप्नाळू आणी विलक्षण युवक...
कदाचित त्या प्रचंड सागराला
स्वप्नांची आणी स्वातंत्र्याची
भाषणे देत असल्यासारखा...

लहानपणी कुणालातरी चंद्रावर चालताना पाहून
म्हणाला होता...मी पण चालेन एके दिवशी चंद्रावर
आता त्या स्वप्नांच्या पाऊलखुणा सागराच्या तळाशी आहेत
पण हसऱ्या मुलास फिकीर नाही त्याची
स्वप्नांना मर्यादा नसतातच मुळी
आणी निर्भय मनाला पराभावाच भय नसत
कदाचित त्याला भय असाव तर
त्या अपेक्ष्यांच्या उंचच उंच आणी रौद्र लाटेची

त्या नाजूक पाऊलखुणात अजूनही अडकलेला आहे तो
सोबत चालताना होणाऱ्या प्रेमळ स्पर्श्याकडे लक्षच नव्हते त्याचे
मागे लाटेसोबत वाहून जाणाऱ्या त्या
सजीव पाऊलखुणात जीव घुटमळत होता त्याचा
त्याच पाऊलखुणा परत मागत आहे सागराशी तो
कदाचित ती नसली तरी...
त्या सोनेरी वाळूत...त्या निर्जीव पाऊलखुणांच्या गर्दीत
त्या नाजूक पाऊलखुणाचा आधार शोधत असावा तो...

नतमस्तकात भिनलेल्या  महत्वकांक्षेच्या
आणी सागराभोवतीच्या निरव शांततेशी ....गप्पा मारीत
भगत सिंगाच्या बाटलीतील  मातीत मिसळलेल्या रक्ताचा
आणी गांधीबाबाच्या चरख्यातून निघालेल्या सुताचा स्पर्श अनुभवीत
त्या स्वप्नांच्या पाऊलखुणांच्या मागे सतत पळत
तुटलेल्या स्वप्नांच्या पाऊलखुणा चमकणाऱ्या शिंपल्यात साठवीत
मैत्रीचा,प्रेमाचा आणी वासनेच्या भोवऱ्यात मस्त नहात
हा बेभान होऊन जगात आहे जीवनाच्या पाऊलखुणा रंगवीत...

पाठमोरा चालताना स्वप्नांच्या पाऊलखुणा मिटवीत
काहीतरी गुणगुणत...डोळ्यातील आसवे गिळत
मनाशी आणी शांत सागराशी युध्द जिंकल्यासारख मिरवीत
लाटांच्या मस्त आवाजात...आभाळाकडे पाहून हसत
हा निळ्याशार डोळ्यांचा प्राणी...अखंड चालत आहे
पाऊलखुणा मिटवीत...पाऊलखुणा पेरीत...पाऊलखुणा शोधीत...

पाऊलखुणा मिटवीत...
पाऊलखुणा पेरीत...
पाऊलखुणा शोधीत...

विपुल आरवाडे
२३.०८.२०१२

thanks a lot Girish :) (Pandita)