Thursday, June 25, 2009

संध्याकाळी...

    संध्याकाळी.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत सारं आभाळं
रंगांनी न्हाउनं गेलं.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा अबोल ओठी
शब्दांनी गर्दी केली.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत त्या जादूई डोळ्यातं
खोलवर डूंबुन गेलो.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा क्षितिजावरं
सूर्य गालात हसला.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा मेघांना
स्वर सापडला.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा गुढं
आभाळात मी हरवून गेलो.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा कस्तुरीचा
सुगंध दरवळलां.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा हा राऊ
मस्तानीत गुंतला.....

परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली......

विपुल आरवाडे
१२.०६.२००९ 

5 comments:

Ramesh said...

जनाब प्रेमात एकदमच धुंद जाले आहेत. फार दिवसांनी मस्त कविता वाचली... एकदम मस्त विपुल. Keep it on...

Unknown said...

kadam ZAKAAS

Unknown said...

Hi,
I am rajesh sanadi
manatil bhawana war ata ahet....
kay kavita ahe!

Rahul....A Mystery Within... said...

Sandhyakali Kharach asa hota?....

AMIT said...

Shevat ch.......
jagat bhari