छत्री
आज सुट्टीहि होती आणि थोड़ उशिरा ही जाग आली. कसल्यातरी कामानिमित्त बाहेर जायचा योग आला. तस सुट्टी दिवशी बाहेर जायच हे आपल्याला पटल नव्हतच आणि तो आपला धर्म ही नव्हता पण सगळी तत्व खूंटीला टांगून बाहेर पड़ायच ठरवल. बाहेर पड़ता क्षणीच् मुसळधार पावसाला सुरुवात झाली. परत घरी येऊन छत्री शोधयला सुरु केल. पण नेहमीप्रमाणे कोणतीही वस्तु जागच्या जागी असेल तर शप्पथ. इकडे टिकडे शोधुन झाल्यावर शेवटी वाटल अड़गळीत शोधाव. अड़गळीत सोनही सापडत अस म्हणतात त्याचा प्रत्यय आज आला. शेवटी छत्री चा शोध मी लावलाच. आनंद गगनात मावेनासा झाला.
थोड्या प्रकाशात आल्यावर काहीतरी भलतच सापडल्याचा प्रत्यय आला. ती छत्री..गुलाबी रंगाची फुला-फुलांची. थोड्या वेळासाठी श्वास च थांबल होत. डोक बधीर झाल होत. कुरुक्षेत्रवरून युध्याच्या एका रात्री घरी परतून आल्यावर वसुला पाहुन कर्णाला जेवढा आनंद झाला नसेल त्याहुन अनेकपटीने मला आनंद झाला होता हे नकक्की. ती छत्री तीचीच होती..माझ्या वसु ची. छत्री वरच्या अनेक फुलांसोबत तिच्या सोबताच्या गोड आणि सुंदर आठवणींचा खजानाच माझ्या हाती लागला होता. बाहेरचा पाऊस आणि माझ ते महत्वाच काम केंव्हाचा विसरलो होतो मी.
छत्रीवरच्या एका फुलाला हाताशी घेऊन तसाच घराबाहेर पडलो. पावसाची भीती नव्हती ना कसलीच. तिच्या आठवणीत भीजलोच होतो मी. पाऊस आहे नाहीये कशाचच भान नव्हतं मला. थोड़ अंतर गेल्यावर कुणाचा तरी धक्का लागून भानावर आलो मी आणी छत्री उघडून पुन्हा घरी आलो. आणि ती छत्री लपवली ती कायमची. पण छत्रीवरच्या फुलांचा गंध श्वासात बहरला तो कायमचा...अगदी कायमचा...
राउ
26।09।2015
रात्रो 10.01
आज सुट्टीहि होती आणि थोड़ उशिरा ही जाग आली. कसल्यातरी कामानिमित्त बाहेर जायचा योग आला. तस सुट्टी दिवशी बाहेर जायच हे आपल्याला पटल नव्हतच आणि तो आपला धर्म ही नव्हता पण सगळी तत्व खूंटीला टांगून बाहेर पड़ायच ठरवल. बाहेर पड़ता क्षणीच् मुसळधार पावसाला सुरुवात झाली. परत घरी येऊन छत्री शोधयला सुरु केल. पण नेहमीप्रमाणे कोणतीही वस्तु जागच्या जागी असेल तर शप्पथ. इकडे टिकडे शोधुन झाल्यावर शेवटी वाटल अड़गळीत शोधाव. अड़गळीत सोनही सापडत अस म्हणतात त्याचा प्रत्यय आज आला. शेवटी छत्री चा शोध मी लावलाच. आनंद गगनात मावेनासा झाला.
थोड्या प्रकाशात आल्यावर काहीतरी भलतच सापडल्याचा प्रत्यय आला. ती छत्री..गुलाबी रंगाची फुला-फुलांची. थोड्या वेळासाठी श्वास च थांबल होत. डोक बधीर झाल होत. कुरुक्षेत्रवरून युध्याच्या एका रात्री घरी परतून आल्यावर वसुला पाहुन कर्णाला जेवढा आनंद झाला नसेल त्याहुन अनेकपटीने मला आनंद झाला होता हे नकक्की. ती छत्री तीचीच होती..माझ्या वसु ची. छत्री वरच्या अनेक फुलांसोबत तिच्या सोबताच्या गोड आणि सुंदर आठवणींचा खजानाच माझ्या हाती लागला होता. बाहेरचा पाऊस आणि माझ ते महत्वाच काम केंव्हाचा विसरलो होतो मी.
छत्रीवरच्या एका फुलाला हाताशी घेऊन तसाच घराबाहेर पडलो. पावसाची भीती नव्हती ना कसलीच. तिच्या आठवणीत भीजलोच होतो मी. पाऊस आहे नाहीये कशाचच भान नव्हतं मला. थोड़ अंतर गेल्यावर कुणाचा तरी धक्का लागून भानावर आलो मी आणी छत्री उघडून पुन्हा घरी आलो. आणि ती छत्री लपवली ती कायमची. पण छत्रीवरच्या फुलांचा गंध श्वासात बहरला तो कायमचा...अगदी कायमचा...
राउ
26।09।2015
रात्रो 10.01
