Monday, December 7, 2009
Tuesday, November 10, 2009
आठवणं म्हणजे काय असतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं...
सावलीसारखं सोबत असणार बॅट असतं...
शंभरवेळा मोडून परत केलेला किल्ला असतो...
राजस्तानी पतंगासाठी केलेली रडारड असतं...
भल्या पहाटे उठून पाठ केलेली सुभाषितं असतात...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं...
गारी गोट्या खेळताना होणारा दंगा असतो...
आउट झाल्यावर नेहमी चिडणारा मी असतो...
शेतातलं जेवण असतं...
नदीवरच घाट असतं...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं...
अंकल स्क्रूजच लकी कॉइन असतं......
कट्ट्यावरच्या गावगप्पा असतात...
डुरक्याच्या गळ्यातील घंटा असतं......
गुरुजींच्या सॉंलीड छड्या असतात...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं......
गावच्या तंबूत पाहिलेला पिंजरा असतो...
काळू-बाळू च्या तमाश्यात वाजणारया शिट्या असतात...
शर्यतीत बेभान धावणारी बैलजोडं असतात...
चावडीत झोपा काढणारे सरपंच असतात...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं...
कॅनटिन मध्ये भरणारा आमचा क्लास असतो...
तिला एकदा पाहण्यासाठी होणारी मरामर असतं....
सगळ्यात शेवटच माझ बाक असतं...
कॉलेजचे सोनेरी दिवस असतात...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं...
फुटबॉल सामन्यावेळी होणारया मारामाऱ्या असतात्...
हाफ-पीच क्रिकेट्च्या मॅच असतात्...
तमाशाचा फड असतो...
कुस्तीचा आखाडा असतो...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
आठवणं म्हणजे काय असतं...
कोल्हापूरच्या राजाभाउच भेळ असतं...
खटारा लाल एसटी असतं...
सुरेखा पुणेकरची लावणी असतं...
कृष्णा-वारणेचा संगम असतो...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
याहून वेगळं खरच काही नसतं...
विपुल आरवाडे
०६.११.२००९
Monday, September 21, 2009
She frustrates the hell out of me but God, I still love her!
Mein first charcoal pencil sketch....
विपुल आरवाडे
२०.०९.२००९
Wednesday, August 26, 2009
Thursday, June 25, 2009
प्रेमात.....
प्रेमात.....
प्रेमात सगळंच खास असतं
वाट पाहणं ही विरंगुळा बनतं
उनही सावली बनतं
मित्रांशी नात तुटतं
एकांताशी नाळ जुळतं
सगळीकडे जादूचं जग असतं
उगीचच सगळं खास वाटतं
बोलताना शब्द विसरतं
चालताना वाट हरवतं
ओढचं ओढ असतं
प्रेमात सगळंच खास असतं.....
जग कधीच अंधुक होतं
गुंगीतच राहणं बर वाटतं
रुसन्याच परमीट सापडतं
हसण्याच परमीट हरवतं
क्षितीज पावलावर येतं
चंद्र-सूर्य हाताशी येतं
ओढचं ओढ असतं
प्रेमात सगळंच खास असतं.....
विना मधु धुंद होतं
कस्तुरीच सुगंध दरवळतो
पावलं उगीचचं मृगजलाकडे धावतातं
गुढं आभाळात नजर हरवतं
मन सारखं क्षितिजाकडे धावतं
हळूहळू डोळ्यांची भाषा जमू लागते
सगळीकडे रंगच रंग असतं
त्या जादुई डोळ्यातं डुंबावस वाटतं
परत ह्या राउला मस्तानीचं स्वप्नं पडतं
ओढचं ओढ असतं
प्रेमात सगळंच खास असतं.....
विपुल आरवाडे
१९.०६.२००९
विपुल आरवाडे
१९.०६.२००९
संध्याकाळी...
संध्याकाळी.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत सारं आभाळं
रंगांनी न्हाउनं गेलं.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा अबोल ओठी
शब्दांनी गर्दी केली.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत त्या जादूई डोळ्यातं
खोलवर डूंबुन गेलो.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा क्षितिजावरं
सूर्य गालात हसला.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा मेघांना
स्वर सापडला.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा गुढं
आभाळात मी हरवून गेलो.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा कस्तुरीचा
सुगंध दरवळलां.....
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली
परत एकदा हा राऊ
मस्तानीत गुंतला.....
परत एकदा संध्याकाळी
परत एकदा संध्याकाळी
तुझी आठवण आली......
विपुल आरवाडे
१२.०६.२००९
Wednesday, June 17, 2009
Mein Sketches...
Sonali (May 2009)

Kate Winslet (May 2009)

Kate Winslet (May 2009)

Kate Winslet (May 2009)

Kate Winslet (May 2009)

Kate Winslet (May 2009)

Hrithik (2001)

Sonali (May 2009)

Hrithik (2001)

Sonu Nigam (2001)

Kate Winslet (May 2009)

Kapil Dev (2001)

Rajesh Khanna (2000)

Jorge Bush (2001)

charlie chaplin (2001)

Swami Vivekanand (2000)

Kate Winslet (May 2009)
Kate Winslet (May 2009)
Kate Winslet (May 2009)
Kate Winslet (May 2009)
Kate Winslet (May 2009)
Hrithik (2001)
Sonali (May 2009)
Hrithik (2001)
Sonu Nigam (2001)
Kate Winslet (May 2009)
Kapil Dev (2001)
Rajesh Khanna (2000)
Jorge Bush (2001)
charlie chaplin (2001)
Swami Vivekanand (2000)
Wednesday, May 6, 2009
Let me dream a little more...
I remember when as a boy
I watched as Armstrong walked with joy,
Upon the moon, in cratered dust,
I remember saying one day I must,
Walk in Armstrong’s footprints clear,
I dream I’ve kept,a dream so dear,
And yet the moon’s so far away,
I know there will not come the day,
When I can walk the Armstrong walk,
When I can talk the Armstrong talk,
But let me dream a little more,
Let me enjoy this foreign shore,
And all its craters,dust and ridge,
And walk the moon on Harris Bridge.
-Philip Davidson
(Atlas COPCO MD)
Tuesday, May 5, 2009
Subscribe to:
Posts (Atom)